Серафима Ивановна 20 жылдан бері 17 000 зейнетақысын әрі тартып, бері тартып, әйтеуір тірлігіне жаратып келген. Себебі қосымша табыс көзі ретінде моншаға арналған сыпырғыш жасап, сатты. Ал одан түскен тиынды күнделікті шай-пұлына жұмсайтын. Кейуанада қазір ондай қауқар жоқ. Басы ауырып, буыны сырқырап, тысқа шығудың өзі мұңға айналыпты.

«Өте аз. Жетпейді он жеті мың теңге. Дәріге де жетпейді. Мен не аламын бұл ақшаға? Қыс та келе жатыр. Көмір керек. Ағаш керек. Қалай күн көремін?!», - деді Серафима Васинькова.

Еңбекке ерте араласқан әжей соғыс жылдарында да біраз тірліктің басын шалған. Одан бөлек, қаладағы түберкулезге қарсы диспансерде 9 жыл тер төгіпті. Бірақ 1997 жылы еңбек кітапшасы мен төлқұжатын жоғалтып алған. Жеке куәлігі қайта қалпына келгенімен, қызмет еткен жылдарын растау оңайға соқпай тұрған көрінеді.

«Қайта-қайта бардым. Ешқандай нәтиже жоқ. Мұрағатқа сұрау салдым. Іздедім. Табылмай жатыр. Олар ізде, ізде, тауып көріңіз дегеннен басқа ештеңе айтпайды. Екі ортаға жүгіріп шаршадық. Анам бұрын зейнетақым аз деп мойымайтын. Қазір ауырып қалды. Зейнетақасына қарап отыр. Әр айдың басын балаша күтеді», -деді зейнеткердің қызы.

«Тиісті құжаттар архивтен табылмаған жағдайда, мәселені шешудің тағы бір жолы бар», - дейді мамандар.

Ол үшін кейуананың жұмыс өтілін растайтын куәгерлер тауып, сотқа жүгіну керек екен. Сонда ғана қария өзіне тиісті ақшаны ала алады.

«Зейнетақысы шынымен де аз. Іс еңбек өтілінің расталмауына байланысты қайта қарауға жатпайды. Бірақ сот ұйғарымы бойынша, куәгерлерді тауып, еңбек өтілін дәлелдеу мүмкіндігі бар», - деді жұмыспен қамту және әлеуметтік бағдарламалар бөлімінің арнайы топтағы азаматтарға арналған төлем секторы меңгерушісінің міндетін атқарушысы Марина Часовникова.

Сондай-ақ қалалық жұмыспен қамту және әлеуметтік бағдарламалар бөлімі кейуанаға тыл еңбеккері мәртебесін ұсынып отыр. Бірақ ол үшін де архивті айналшықтауға тура келеді. Соғыс жылдарында атқарған жұмысы жайында анықтама берілсе, зейнетақы мөлшері артып, 9 мамыр сайын сыйақы алады.

Талқылау