"Алпыс жылдық мерейтойға дейін елге әкем қайтыс болғанда бірінші рет келген едім. Ол кезде жасым он екіде болса да есімде көп нәрсе қалмапты. Ал екінші рет келгенде алған әсерімді сөзбен сипаттап жеткізе алмаймын. Құдды бір түс көріп жатқандай күй кештім. Себебі бұл сапарға дейін әкемнің Қазақстанда осыншалықты беделге ие екенін білмеппін. Шыны керек, бізді ыстық ықыласпен қарсы алған халықтың әкемді сондай қадірлейтінін, көбісінің әкемді жақсы танитынын көріп қатты қуандым. Тіпті көзіме жас келіп, жылап та алдым", – дейді Неслихан Өзтүрік.

Айтуынша, Мұстафа Өзтүрік жүрген жерінде аузынан Қазақстанды тастамаған көрінеді.

"Негізі, әкем көп уақытын Қазақстанда өткізді ғой. Тіпті Мюнхенге арнайы келген кезде де "Қазақстан – біздің атажұртымыз. Біз осы жерден тараймыз. Қазақстанға барып тұруымыз керек. Қайдан келгендеріңді ұмытпаңдар" дегені есімде қалыпты. Ол Қазақстанды өте қатты жақсы көрді. Қазақ екенін мақтан тұтатын. Елге келіп таэквондоны дамыту үшін барын салғанын елде жүрген сіз менен жақсы білерсіз. Әлі есімде, бізді мектепке апарып, сабақ біткен соң үйге алып қайтатын. Сосын ойын алаңқайына апарып ойнататын. Сол кезде көпшілік оның қасына жақындап, амандасып, әңгімелесуге асығатын. Тіпті үйге арнайы іздеп келіп, оған ризашылығын білдіріп жататын адамдардың қарасы көп болды. Бала кезімде көпшіліктің неліктен әкемді сонша жақсы көретінін түсінбейтінмін. Қазақстанға қандай еңбегі сіңді деп ойлайтынмын. Бірақ жоғарыда айтып өткенімдей, Алматыға әкемнің туғанына 60 жыл толуына орай ұйымдастырылған іс-шараларға шақыртылғанымда ол кісінің тек біз үшін емес, қазақ халқы үшін ерекше тұлға болғанын жете түсіндім", – деп қосты ол.

Сөзінше, ол әкесіне арнап өлең де шығарған.

"Негізі, бұл әнді шығарғаныма көп уақыт болған, бірақ орындай алмай жүрдім. Өйткені бұл туындыны естіген сайын жылай беретінмін. Жалпы бұл әнді жазып шығуыма әкеме деген сағыныш түрткі болды. Үнемі қорғап, қолдап, желеп, жебеп жүрген әкемнің бізді жалғыз тастап кеткеніне көпке дейін сене алмай жүрдім. Есейіп кетсем де, өлең жолдарында айтылғандай, "қайтадан кішкентай қызың болғым келеді, әке" деп сағынышымды жеткізгім келді", – деді спортшының қызы.

Неслихан Өзтүрік әкесінің қатал болғанын да жасырмады.

"Әкем көпшілік арасында қалай сұсты көрінсе, отбасында да солай қатал болды. Ол кісі дастарқан басында отбасымызбен бірге тамақ ішкенімізді қатты қадағалайтын. Бір күні ағам далада балалармен ойнағысы келіп, тамақты сосын ішетінін айтқаны сол еді, әкем: "Жоқ, ешқайда бармайсың. Бізбен бірге тамақтанасың. Отбасы болып, бірге тамақтану, бірге осылай отыру – бәрінен маңызды. Адамдардың көбі қазір ішуге тамақ таба алмай жүр, ал сен сол тамақты ысырып қойып, далаға шықпақсың. Барды қанағат ет. Бізбен бірге отыр да, алдыңда ыстық тамақ тұрғанына риза болып, бізбен бірге дұға жаса!" деп айтқаны есімде. Жалпы әкелік қамқорлығын аямай, бетімізді қақпай өсірді. Мені "Қара қызым, Дудуш, айналайын!" деп атайтын. Кей кезде әкемнің осылай айтатын сөздерін сағынамын", – дейді Неслихан Өзтүрік.

Бұған қоса, ол халық арасында таралған жаңсақ пікірге тоқталды.

"Осы ретте бір айта кетерлік жайт, Мұстафа Өзтүріктің қызы екенімді естіп-білген жұрт мені беделді, ауқатты жан деп ойлайды екен. Мюнхендегі бір досымның әйелі Қазақстанда туып-өскен. Менің сол досыммен түскен суретімді көрген ол: "Мына кісі Мұстафа Өзтүріктің қызы ғой. Бұл қыз қарапайым ба, әлде бай, атақты адам ба?" деп сұрапты. Осыны естігенде қатты таңғалдым. Қазақстандағы көпшілік біз туралы осындай ойда болса керек. Бар айтарым, біз қарапайым отбасында тәрбиеленіп өстік, қазір де ел қатарлы қарапайым өмір сүреміз. Бір жағынан, Мұстафа Өзтүріктің қызы болу зор жауапкершілікті жүктейтінін түсіндім", – деді ол.

Талқылау